میل شکل ابرویت دارم درین فیروزه از جامی غزل 289

1 میل شکل ابرویت دارم درین فیروزه طاق با قد خم گشته طاقم زیر این نیلی رواق

2 هر قدح کز ساقی دورم رسد دور از لب گر چه شهد ناب باشد زهرم آید در مذاق

3 برقی از سرمنزل لیلی درخشیدن گرفت بر دل بیچاره مجنون تازه شد داغ فراق

4 با تو دارم سردل چون شیشه می در میان گو مزن هر سفله چون خم سنگم از طعن نفاق

5 سرو قدت درمیان جان درآمد ورنه بود چشم و ابروی تو را در بردن آن اتفاق

6 مونس جانم تو خواهی بود اگر خود فی المثل خضر با من همسفر گردد مسیحا هم وثاق

7 چند داغ دوری و اندوه مهجوری کشم ما اقاسی منک لا یحصی الی یوم التلاق

8 جامی از ملک خراسان با خوش الحان مطربی این غزل را کن روان مشحون به شرح اشتیاق

9 تا طفیل لحن او سازد سرود بزم خویش خسرو تبریز، شاه فارس، سلطان عراق