درونِ سینه یی از حکیم نزاری قهستانی غزل 683

1 درونِ سینه یی دارم پر آتش دلی از آتشی چون آبِ رز خوش

2 به هم اضداد را چون ممتزج کرد تعالی الله به یک جا آب و آتش

3 عجب خاصیّتی دارد از اوّل بود بیگانه امّا آشنا وش

4 به آخر می کند اضداد را جمع اگرچه ز ابتدا دارد مشوّش

5 به وجهِ می گرو کن هر چه داری کلاه و موزه و قربان و ترکش

6 همه جز دوست کّلِ آفرینش حجابِ تست باید کرد ترکش

7 من و یک هم نفس کوهست و من نه زمین گو هفت می باش و جهت شش

8 هوایِ حرص و آز الحمدلله نزاری را ندارد در کشاکش