من پیش از این که از حکیم نزاری قهستانی غزل 216

1 من پیش از این که داشتمی پای دل ز دست هرگز نرفتمی ز پی بی دلان مست

2 تا دل به دست بود ز دستم نرفت کار واکنون که دل ز دست بدادم شدم ز دست

3 برخاست از سر همه اکوان کفرو دین هرشیردل که بر سر کوی بلا نشست

4 نازک دلان بمانده در تیه حیرت اند تا برکه راه بازگشادندو بر که بست

5 همّت بلند بایدو بازوی دل قوی گرآسمان شود بمثل همچو خاک پست

6 در پشت امتحان دل آور نیامده است از بار طعنه های ملامت گران شکست

7 چندان که مرد مولع جانست در بلاست چون ترک جان گرفت ز دام بلا بجست

8 از دل چه لاف میزنم آخر کدام دل آخر چه آید از بزه کاری هواپرست

9 از دوست قانعم که نسیمی رسد به من هرکو ز هجر و وصل برون شد ز خود برست

10 ای باد از زبان نزاری بگو به دوست کاخر شمامه ای ز عرق چین بما فرست