سلمان ساوجی

داشتم روزی دلی بر من بسی از سلمان ساوجی غزل 332

غزل 332 ام از 897 غزلیات

خانه / سلمان ساوجی / دیوان اشعار سلمان ساوجی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 332

1 داشتم روزی دلی بر من بسی بیداد ازو رفت و جز خون جگر کاری دگر نگشاد ازو

2 ناله و فریاد من رفت از زمین تا آسمان ناله از دل می‌کند فریاد ازو فریاد ازو

3 در پی دل چند گردم کاب رویم ریخت دل دست خواهم شست ازین پس هرچه باداباد ازو

4 می‌نشاند باد سرد دل چراغ عمر من حاصل عمرم نگر چون می‌رود بر باد ازو

سلمان ساوجی

شعر شعر کهن غزل سلمان ساوجی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از سلمان ساوجی

1 من خیال یار دارم، گر کسی را بر دل است کز خیال او شوم، خالی، خیالی باطل است

2 چشم عیارش، به قصد خواب هرشب تا سحر در کمین مردم چشم است و مردم، غافل است

1 حاصلی، زین دور غم فرجام، نیست در جهان دوری، چو دور جام نیست

2 گر چه دورانی خوش است، ایام گل خوشتر از دوران عشق، ایام نیست

1 امشب، چراغ مجلس ما، در گرفته است در تاب رفته و سخن، از سر گرفته است

2 پروانه چون مجال برون شد ز کوی دوست یابد بدین طریق، که او در گرفته است

شاعر شعر داشتم روزی دلی بر من بسی بیداد ازو سلمان ساوجی می باشد.

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر داشتم روزی دلی بر من بسی بیداد ازو غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, مرگ, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, مرگ, می‌نوشی است.

شعربعدی

897 / 332

شعرقبلی

بنر