ای کس من در جهان گر جز از مشتاق اصفهانی غزل 219

1 ای کس من در جهان گر جز تو کس می‌داشتم شِکوه می‌کردم ز جورت تا نفس می‌داشتم

2 از کمین برخواست صیاد وز ره برچید دام ز آشیان ای کاش راهی در قفس می‌داشتم

3 نالهٔ من بس ضعیف و محمل او دور کاش جا به پای ناقه‌اش همچون جرس می‌داشتم

4 کی به رندی می‌زدم از شحنه‌ام گر بود باک می نمی‌خوردم اگر بیم از عسس می‌داشتم

5 نیستم بی‌خانمان از بیم برق خانه‌سوز آشیان می‌بستم از یک مشت خس می‌داشتم

6 بر لبم مهر سکوت از ذوق خاموشی مدان می‌زدم فریاد گر فریادرس می‌داشتم

7 کامیاب اغیار مشتاق از لبش من نیز کاش ریزه‌ای زین شهد قسمت چون مگس می‌داشتم