من بسودای تو فارغ گشتم از اسیری لاهیجی غزل 445

1 من بسودای تو فارغ گشتم از سودای کون مرغ دل بی تو نخواهد یکدمی مأوای کون

2 با وجود لذت دیدار جان افروز تو عاشق بیدل ندارد یک نفس پروای کون

3 لذت وصلت ندید و در خمار هجر ماند هر دلی که باشد مست از صهبای کون

4 کی تواند باز کردن دیده بی دیدار تو هر کسی کز حب مال و جاه شد شیدای کون

5 می نیابد گوهر عرفان و در سر عشق هرکه غواصی کند از حرص در دریای کون

6 عاشق دیوانه را پروای ننگ و نام نیست لاجرم در عشق دایم هست او رسوای کون

7 شاد باشد چون اسیری دایم از گنج لقا هرکه از نقد غم تو دارد استغنای کون