از سر زلفش دلم سودا گرفت
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 از سر زلفش دلم سودا گرفت وز دو لعلش آتشی در ما گرفت
2 قامت آن سرو آزاد از چه روی سایه ی لطف از سر ما واگرفت
3 چون بدیدم قامتش را در زمان دل هوای آن قد و بالا گرفت
4 بی گناهم لطف فرمای و مگیر ای عزیزم بیش از این بر ما گرفت
5 از فریب غمزه غمّاز تو در سر بازارها غوغا گرفت
6 در دو عالم خشک و تر باری نماند آتش عشق رخت بالا گرفت
7 روز و شب با وصل او آسوده ام تا خیالش در دو چشمم جا گرفت
8 دل برفت از دستم و جایش خوشست زآنکه در زلف بتان مأوا گرفت
9 بس که باریدم به هجران آب چشم سر به سر روی جهان دریا گرفت