هر چند دست و پا زدم آشفته از عرفی شیرازی غزل 218

1 هر چند دست و پا زدم آشفته تر شدم ساگن شدم ، میانهٔ دریا کنار شد

2 جز با گریستن مژهٔ در جهان نبود آن همه ز حرص دیدهٔ من ناگوار شد

3 عرفی بسی ملاف که بر چرخ تاختم مردی کنون بتاز که بختت سوار شد