از کوی دوست دوش نسیمی به از کمال خجندی غزل 311

1 از کوی دوست دوش نسیمی به من رسید کر لطف او رمیده روانم به من رسید

2 جانم فدای باد که از یک نسیم او صد روح راحتم به دل ممتحن رسید

3 یعقوب روشنی ز قدوم عزیز بافت با خود ز مصر رابحة پیرهن رسید

4 جانها دم از روایح رحمان همی زنند آری مگر پیام اویس از قرن رسید

5 گوشی چه کرده ام ز نکوئی که در عوض کآنچ از خدای خواسته بودم به من رسید

6 که بی سهیل کشیدیم در یمن سهل است چون سهیل دگر با بمن رسید

7 بودیم نا امید به یکبارگی ز جان ناگه امید ادنسب عناالحزن رسید

8 خورشید ذره پرور و جمشید مهر فر ماه ستاره لشکر و شاه ختن رسید

9 دم در کشیده بود کمال از سخن کنون درج سخن گشاده که وقت سخن رسید