گیرم که تو را نعمت صد پرویز از ادیب صابر رباعی 12

1 گیرم که تو را نعمت صد پرویز است بر آخور تو دویست چون شبدیز است

2 تیزی مکن ار چه دولت تو تیز است کاین گردش روزگار شور انگیز است