گیرم که تو را نعمت صد پرویز از ادیب صابر رباعی 12

1 عشقت ز بس که شعبده پیدا کند همی دل را در آرزوی تو شیدا کند همی

2 آزرده ام همیشه من از اشک چشم خویش از بس که راز عشق تو پیدا کند همی

1 چو دیده دید بر آن روی آبدار آتش دوید بر سرم از عشق آن نگار آتش

2 گر اتفاق نباشد میان آتش و آب چگونه گشت بر آن عارض آبدار آتش

1 بت سرو قدی و سرو سمن بر نگار سخن گوی و ماه سخن ور

2 قد و عارض توست شمشاد و لاله لب و بوسه توست یاقوت و شکر