گیرم که بر آن عارض گلگون از مشتاق اصفهانی غزل 188

1 گیرم که بر آن عارض گلگون نگرد کس محرومی حسرت نگران چو نگرد کس

2 بس کن ستم ای ترک جفا پیشه مبادا غافل کشد آهی و بگردون نگرد کس

3 چینم چه گل از گلشن روی تو که حیرت افزون شودش هر قدر افزون نگرد کس

4 شادیم بزندان محبت که ندارد همچون قفس آن رخنه که بیرون نگرد کس

5 راهیست ره عشق که تا چشم کند کار صد دجله روان هر طرف از خون نگرد کس

6 خود تافته صدبار عنان بر سر فرهاد شیرین که نمیخواست به گلگون نگرد کس

7 کی بس کندش طعنه مگر بر رخ لیلی از روزنه دیده مجنون نگرد کس

8 مشتاق نهان ساخته‌ام زخم دل اما ترسم که باین دیده پرخون نگرد کس