1 دادم بغمت شادی این هر دو جهان را گر عشق نباشد که کشد بار گران را

2 در روی تو بگشود نظر آنکه فروبست از کار جهان دست و دل و چشم و زبان را

3 از دیده همی اشک فشانم که توان دید در آب روان سایه ی آن سرو روان را

4 ای باده بهاری بهاری زقدومش خبری گوی تا خاک فشانم بسر اندوه جهان را

5 ساقی بده از آن می باقی قدحی باز تا فاش کنم باقی این راز نهان را

6 نطرب بسرا آیتی از رحمت خاصش تاره سوی فردوس دهم دوزخیان را