در جلوه‌گاه جانان جان از فروغی بسطامی غزل 325

1 در جلوه‌گاه جانان جان را به شوق دادم در روز تیرباران مردانه ایستادم

2 جان با هزار شادی در راه او سپردم سر با هزار منت در پای او نهادم

3 جز راستی نبینی در طبع بی نفاقم جز ایمنی نیابی در نفس بی فسادم

4 نام تو برده می‌شد تا نامه می‌نوشتم روی تو دیده می‌شد تا دیده می‌گشادم

5 در وادی محبت دانی چه کار کردم اول به سر دویدم، آخر ز پا فتادم

6 مجلس بهشت گردد از غایت لطافت هر گه ز در درآید حور پری نژادم

7 جز عشق سبز خطان درسی به من نیاموخت استاد کاملم کرد، رحمت بر اوستادم

8 تا با قضاش کردم ترک رضای خود را با هر قضیه خوش دل با هر بلیه شادم

9 طرح توی فروغی می‌ریختم، اگر بود حکمی بر آب و آتش، دستی به خاک و بادم