آن شد که دلم ز طبع چون آتش و از مجد همگر رباعی 34

1 چشم تر کن به فراق من مسکین ای ماه که جهان را ز سرشکم بلغ السیل ز ماه

2 به وداع من بیچاره برنجان قدمی که فدای قدمت باد دلم بی اکراه

1 یا ترک من بی دل غمخوار بگوئید یا حال من دلشده با یار بگوئید

2 یا از من و از غصه من یاد نیارید یا قصه در دم بر دلدار بگوئید

1 در عشق هیچ درد چو درد فراق نیست بر دل غمی بتر ز غم اشتیاق نیست

2 از من مخواه صبر و مفرمای دوریم کم طاقت صبوری و برگ فراق نیست