با رسوم جهان دلم جنگی ست از سلیم تهرانی غزل 104

1 با رسوم جهان دلم جنگی ست خارج ساز من خوش آهنگی ست

2 ماتم و سور این جهان خراب گریه ی مست و خنده ی بنگی ست

3 شعله با آه من اگر خود را نسبتی می کند، ز یکرنگی ست

4 عجز و زاری ست کار اهل نیاز که درین ره، حنای پا، لنگی ست

5 چرخ را طبع روشن تو سلیم همچو آیینه در کف زنگی ست