من در عدم از جود تو موجود شدم از مسعود سعد سلمان رباعی 218

1 محمد ای به جهان عین فضل و ذات هنر تویی اگر بود از فضل و از هنر پیکر

2 تو را خطیبی خوانند شاید و زیبد که تو فصیح خطیبی به نظم و نثر اندر

1 بیچاره تن من که ز غم جانش برآمد از دست بشد کارش و از پای درآمد

2 هرگز به جهان دید کسی غم چو غم من کز سر شودم تازه چو گویم به سر آمد

1 ای عزم سفر کرده و بسته کمر فتح بگشاده چپ و راست فلک بر تو در فتح

2 مسعود جهانگیری وز چرخ سعادت هر لحظه به سوی تو فرستد نفر فتح