آخر در زهد و توبه دربستم از انوری ابیوردی غزل 187

1 آخر در زهد و توبه دربستم وز بند قبول آن و این رستم

2 بر پردهٔ چنگ پرده بدریدم وز بادهٔ ناب توبه بشکستم

3 با آن بت کم‌زن مقامر دل در کنج قمارخانه بنشستم

4 چون نوبت حسن پنج کرد آن بت زنار چهارگانه بربستم

5 از رخصت عشق رخنه‌ای جستم وز عادت مادر و پدر جستم

6 چون پای بلا به جور بگشادم بی‌باده مباد یک نفس دستم

7 در بتکده گاه موئمن گبرم در مصطبه گاه عاقل مستم

8 دستم ز زبان خصم کوته شد کامروز چنان که گویدم هستم