1 من اندر کسب اسباب فضائل نکردم هیچ تقصیر و توانی

2 هنر پروده ام زینسان که بینی بیا انکار کن گر میتوانی

3 سخنهائی بنظم آرم روانبخش که گوید روح قدسش از روانی

4 که تو آب روانی از سلاست ندانم یا ز محبوبی روانی

5 فلک در حق من تقصیرها کرد تو تکذیبم کنی هر چند دانی

6 ولی بر صدق دعوی پیش خصمم گواهی میدهد قاصی و دانی

7 منال ابن یمین از جور گردون که این از بدو فطرت هست جانی

8 ترا این س که حاسد از کسافت تنست و تو ز روی لطف جانی