خرم آن دم که توأم مونس و از کمال خجندی غزل 1014

1 خرم آن دم که توأم مونس و همدم باشی من بغمهای تو دلتنگ و تو خرم باشی

2 گر کنی پرسشم اندیشه رنجوری نیست چه از آن درد نکونر که تو مرهم باشی

3 عجب آید همه کس را ز تو ای رشک پری که بدین لطف تو از طبنت آدم باشی

4 تا کسی بر من مفلسی ننهد تهمت گنج به از آن نیست که در صحبت ما کم باشی

5 ملک دل گیر که شاه رخت آورد خطی که به حسن از همه خوبان تو مقدم باشی

6 غم هجران سبب راحت وصل است کمال دولت وقت نو گر شاد بدین غم باشی