نه کنج وصل تمنا از امیر شاهی سبزواری غزل 101

1 نه کنج وصل تمنا کنم نه گنج حضور خوشم به خواری هجر و نگاه دورادور

2 به گرد کوی تو گشتن هلاک جان من است چو پر گشودن پروانه در حوالی نور

3 تنم چو موی شده، زرد و زار و نالانم ز تاب حادثه، همچون به ریشم طنبور

4 به سعی پیش تو قدری نیافتم، چه کنم که شرمسارم از این گفت‌و‌گوی نامقدور

5 سروش غیب به شاهی خطاب کرد مرا به بندگی تو در شهر تا شدم مشهور