1 دلم کز آتش جان‌سوز غم نخواهد ماند بمن نماند و بدلدار هم نخواهد ماند

2 بساز با لب خشک و نه قطره جوی نه بحر که در محیط جهان بیش و کم نخواهد ماند

3 حذر ز آتش آهم که افکند کز تاب به بحر در جگر بحرنم نخواهد ماند

4 بمحفل تو عزیزان چنین شوند ارخار کسی ز محترمان محترم نخواهد ماند

5 اگر شوند ز رنج وجود آگه کیست که تا ابد بدیار عدم نخواهد ماند

6 به دست داغ تو وین داغ سوزدم که درم همیشه در کف صاحب درم نخواهد ماند

7 ز شادی و غم غیر و تو نیست غم مشتاق همیشه شادی و پیوسته غم نخواهد ماند