کار من خراب ندانم کجا رسد از سلیم تهرانی غزل 507

1 کار من خراب ندانم کجا رسد موجی اگر به کلبه ام از بوریا رسد

2 دور فلک به کام حریفان دیگر است نوبت به ما عجب که درین آسیا رسد

3 صد حرف می زنیم به آن بی وفا، ولی هرگز چنان نشد که به یک حرف وارسد

4 یابد مگر به بادیه زاغ استخوان ما جایی نمرده ایم که آنجا هما رسد

5 قمری کجا و نغمه ی آزادگان؟ کجاست طوقی که همچو سرمه به فریاد ما رسد

6 از عشق در قلمرو دل خرمی نماند سوزد به هر کجا نفس اژدها رسد

7 خورشید را سلیم در آن کوچه راه نیست آنجا چگونه این دل بی دست و پا رسد