ندانم کی به دام من در افتی از کمال خجندی غزل 1069

1 ندانم کی به دام من در افتی چه خوش صیدی چه خوش باشد گر افتی

2 اگر صد بارم افتی چون لطیفه در آن فکرم که بار دیگر افتی

3 البش بگذار ای گفتار ور نیست به گوش این و آن چون گوهر افتی

4 چه خوش افتد مرا ای سر ترا هم ز تیغ او چو بر خاک در افتی

5 ره مردم تو گل می سازی ای اشک چرا در ره ز مردم برتر افتی

6 ز تشویش تو ای برقع ملولیم خدایا زودتر وقتی برافتی

7 کمال از ریشه دل لختی دهی شرح شب وصلی که پیش دلبر انتی