1 نمی دانم چه سودا در سر مخمور می گردد که داغم از نگاه تنگ چشمان شور می گردد

2 اگر یابد کسی از وسعت آباد دل، آگاهی به چشمش دامن صحرای امکان گور می گردد

3 چه شهد است این که در زیر نگاه، ای رخنه گر داری؟ ز مژگان تو دل ها خانهٔ زنبور می گردد