منم کز باده عشرت خروشیدن از عرفی شیرازی مثنوی 137

1 منم کز باده عشرت خروشیدن نمیدانم بدست من مده این می که نوشیدن نمیدانم

2 طبیبا سرکش است این قامت دیوانه خوی من مبر پیراهن عصمت که پوشیدن نمیدانم

3 من آن مست می شوقم که گر صدسال شوق او نماید آتش و من نیز جوشیدن نمیدانم

4 بریش تازگی از مرهم آسیب نمک ساید نهی ز الماس وز حیرت خروشیدن نمیدانم

5 بصد امید با کوشیدنم در مدعا عرفی زاستغنا مدان باقید کوشیدن نمیدانم