عرفی شیرازی

منم کز باده عشرت خروشیدن از عرفی شیرازی مثنوی 137

مثنوی 137 ام از 981 مثنویات

خانه / عرفی شیرازی / مثنویات عرفی شیرازی / مثنوی شماره 137

1 منم کز باده عشرت خروشیدن نمیدانم بدست من مده این می که نوشیدن نمیدانم

2 طبیبا سرکش است این قامت دیوانه خوی من مبر پیراهن عصمت که پوشیدن نمیدانم

3 من آن مست می شوقم که گر صدسال شوق او نماید آتش و من نیز جوشیدن نمیدانم

4 بریش تازگی از مرهم آسیب نمک ساید نهی ز الماس وز حیرت خروشیدن نمیدانم

5 بصد امید با کوشیدنم در مدعا عرفی زاستغنا مدان باقید کوشیدن نمیدانم

عرفی شیرازی

شعر شعر کهن مثنوی عرفی شیرازی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از عرفی شیرازی

1 جنگ آتش، آشتی آتش، مدارا آتش است خوش سر و کاری از آن بدخو مرا با آتش است

2 باده خواهی باش تا از خم برون آرم، که من آن چه در جام و سبو دارم، مهیا، آتش است

1 پیر کعنان چمنی گوشه ی بیت الحزن است هر کجا بوی گلی باد رساند چمن است

2 هر که از بندگی خویش مرا باز خرد بنده ی اویم اگر زاهد و گر برهمن است

1 خوناب آتشین ز سر من گذشته است وین سیل آتش از جگر من گذشته است

2 مرغ هوای خلدم و تا پر گشوده ام صد تیر غم ز بال و پر من گذشته است

شاعر شعر منم کز باده عشرت خروشیدن نمیدانم عرفی شیرازی می باشد.

این شعر در قرن 10 سروده شده است.

قالب شعر منم کز باده عشرت خروشیدن نمیدانم مثنوی است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عارفانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عارفانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

981 / 137

شعرقبلی

بنر