نمی دانم بقول حاسدی چند از اسیری لاهیجی غزل 206

1 نمی دانم بقول حاسدی چند چرا ببرید از ما یار پیوند

2 گرفتارم بقید زلف جانان خلاصی نیست جانم را ازین بند

3 چو من در عاشقی افسانه گشتم مده ناصح بعشق او مرا پند

4 دل دیوانه عاشق به هجران به امید وصال اوست خرسند

5 دلا چون رند و مست جام عشقی به زهد و پارسائی خوش همی خند

6 بروی عالم افروز تو ای جان کجا باشد مه و خورشید مانند

7 اسیری را چه پروای دل و دین بروی اوست جانش آرزومند