بی رخت صبر از این بیش از جهان ملک خاتون غزل 1051

1 بی رخت صبر از این بیش ندارم چه کنم تا به کی عمر در این غصّه گذارم چه کنم

2 این چنین خسته ز ایام فراقت که منم خون دل در غمت از دیده نبارم چه کنم

3 گر تو را هست به جای من دلخسته کسی من بجز لطف تو ای دوست ندارم چه کنم

4 چون ز هجران تو ای دوست ز پای افتادم دست از خون دل خود ننگارم چه کنم

5 ز گل وصل تو بویی به مشامم نرسید دایم از هجر تو مجروح ز خارم چه کنم

6 شب و روز و گه و بی گه ز غمش گریانم فارغ از حال من خسته نگارم چه کنم

7 ای که بی جرم بشد خاطرت آزرده ز من زاریم شد ز حد و سخت نزارم چه کنم

8 در جهان چون نبود دولت وصلت یک دم به غمت روز و شبی گر نگذارم چه کنم