1 آمد نفس به آخر یک هم نفس ندارم هم کمترم ز هیچ و هم هیچکس ندارم

2 جز سوی تاب زلفت از دل اثر نیابم جز وصل خاک پایت درسر هوس ندارم

3 بیدادگر نگارا رحمی بکن چو دانی کاندر جهان به جز تو فریاد رس ندارم

4 از شام تا سحرگه گردم بگرد کویت چون هست شحنه عشقت بیم عسس ندارم

5 گاه از نفس بسوزم دریا و کوه گاهی گردم چنانکه گوئی درخود نفس ندارم

6 شاید که نیست گردم تا سال و ماه باری دل در قفس نبینم جان در حرس ندارم

7 ای عقل چند گوئی کاخر کجاست صبرت گر تو ببوی صبری من صبر پس ندارم