اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم از کمال‌الدین رباعی 635

1 دلم از آتش غم چنان می گدازد که شکّر در آب روان می گدازد

2 چو سایه ز خورشید هستیّ بنده ز مهرت زمان تا زمان می گدازد

1 هر شبی از سر شک من، دامن خاک تر شود شاد شوم اگر ترا ، از غم من خبر شود

2 بی تو تنم ز لاغری، گشت برای صفت که گر دست در آه من زند، تا بستاره برشود

1 چو روی خوب تو خورشید آسمان هم نیست بقّد و قامت تو سر و بوستان هم نیست

2 ببوی آنکه برنگ رخ تو گردد گل بسی تکلّفها کرد و آنچنان هم نیست