دردمندم وز وصالِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 808

1 دردمندم وز وصالِ یار درمان نیستم هیچ دردی صعب تر از دردِ هجران نیستم

2 گرچه می داند که بر جانم ز هجرِ یار چیست آن چنان زارم که گویی در بدن جان نیستم

3 رسمِ قربانی ست اندر کیشم اسماعیل وار گر به تیغِ هجرِ آن مه روی قربان نیستم

4 داغ حرمانش به کل جان و دلم مجروح کرد چون کنم آخر که تابِ داغ حرمان نیستم

5 سال ها شد تا سپردم در رهِ عشقش قدم ذرّه ای آگاهیِ آغاز و پایان نیستم

6 سر ز پای و پای از سر باز می نشناختم بی خبر بودم درین سودا خبر زان نیستم

7 چون نقاب معرفت از عشق او برداشتم گر دگر نشناختم چیزی غمِ آن نیستم

8 من چو ترکِ کفر و دین گفتم چه بیمِ نام و ننگ کفر اگر لازم شود در بندِ ایمان نیستم

9 روی و زلفِ دل برِ من کفر و ایمانِ من است تا نپنداری که من از اهلِ ادیان نیستم

10 تا نزاری مذهبِ آن زلفِ کافر دل گرفت در مسلمانی اگر هستم مسلمان نیستم