ای ترک ندانم زچه خیل از آشفتهٔ شیرازی غزل 1119

1 ای ترک ندانم زچه خیل و چه سپاهی دانم که تو بر خیل نکویان همه شاهی

2 ترکان جهان لشکر و بر جمله امیری خوبان همه سیاره تو بی پرده چو ماهی

3 تو یوسفی و چاه نهفتی بزنخدان یوسف بره مصر گر افتاده بچاهی

4 ای قبه خرگاه تو برتر زمه و مهر هندوی فلک کیست بخیل تو سیاهی

5 این خاک غم انگیز بود تربت عشاق کش نیست بجز لاله در این دشت گیاهی

6 شاید که براهی گذری ای بت طناز هر روزه نشینم بامید تو براهی

7 پاداش وفا خون من خسته خورد دوست عشاق جز این جرم ندارند گناهی

8 در هجر ووصال تو تن از ضعف و زقوت گاهی بودم کوه و شود کوه چو کاهی

9 از لطمه هجر تو بچشم من و جسمم نه مانده نم اشکی و نه قوت آهی

10 آشفته بلا میرم و این شهر خرابست جز کوی خرابات نداریم پناهی

11 ای سرور آفاق علی میر ولایت کاسلام مرا حب تو بوده است گواهی