1 ندانم صبغه الله است یا گلگون شرابست این چنین رنگین نباشد می مگر لعل مذابست این

2 ز ابریق ار سوی ساغر روان گردد می روشن ز بهر دفع دیو غم تو پنداری شهابست این

3 حباب از روی جام می چو بدرخشد خرد گوید که بر خورشید رخشنده سهیل تیز تابست این

4 خوشا در نصفی سیمین می روشن چو آب زر تو پنداری هلالست آن و در وی آفتابست این

5 چو روی ساقی مهوش ز تاب می عرق گیرد زرنگ و بوی پنداری مگر بر گل گلابست این

6 ز ساقی خواستم آبی شرابی داد گلگونم بلطفش گفتم ایدلبر شرابست این نه آبست این

7 بگفت ابن یمین بستان که آبست این ولی در وی فتاد از روی من عکسی تو پنداری شرابست این