در درد فراق یک زمان نغنودم از ملک خاتون دیوان اشعار 21

1 درون دیده نشستی و دل شدت ماوا نظر چرا نکنی دلبرا ز مهر به ما

2 تو جانی و تن رنجور من چنین مهجور ز روی لطف نگارا مشو ز تن تو جدا

1 نه توان پیش تو آمد نه تو آیی بر ما کیست پیغام رسان من و تو غیر صبا؟

2 بیش از این طاقت بار شب هجرانم نیست ای عزیز از سر لطفت ز در بنده درآ

1 مرا ز دیده و دل دور کرد یار چرا ز دست داد مرا زود آن نگار چرا

2 به اختیار نبودم جدایی از بر دوست ز ما کناره گزید او به اختیار چرا