1 از کس دلم ندید طریق نگاهداشت جز غم که جانب دل ما را نگاهداشت

2 دل شد شکسته حال و پریشان از آن جهت کاندر سواد طرّه خوبان پناه داشت

3 زان روی با بنفشه مرا هست الفتی کان شیفته چو زلف تو پشت دوتاه داشت

4 زلفت سیاه کار تر از خانه منست کاو هم چو من صحیفه بیضا سیاه داشت

5 از مصطبه به دوش کشان دوش برده اند آن را که میل صومعه و خانقاه داشت

6 عاشق بر آستان تو شب تا دم سحر با دید پر آب لب عذر خواه داشت

7 هر کس بضاعتی به سر کوی دوست برد ابن حسام ناله شبگیر آه داشت