من ندیدم نشنیدم از ابن یمین فریومدی غزل 321

1 من ندیدم نشنیدم که بود در چمنی همچو بالای تو سروی و چو رخ نسترنی

2 چند از رسته دندان چو عقد گهرت صدفش جوهر فردی شده یعنی دهنی

3 تا گل عارضت اندر چمن حسن بود کی خوش آید بدلم یاسمنی یاسمنی

4 دگر از مادر ایام نزاید پسری چون تو یاقوت لبی سنگدلی سیمتنی

5 تا دلم بشکند اندر خم زلفت بطفیل افکنی هر نفس از وی شکنی بر شکنی

6 مکن ایدوست بدستان مفکن در پایم ز آنکه سر حلقه عشاق نیابی چو منی

7 تو شدی یوسف مصری و ولی ابن یمین گشت یعقوب صفت ساکن بیت الحزنی