من از غمت، زبانی، با خلق در از آذر بیگدلی غزل 49

1 من از غمت، زبانی، با خلق در شکایت وز قصد من، نهانی، دل با تو در حکایت

2 از دست مانده فردی، گفتا ز عشق دردی خوشتر نه کاش کردی از دل بدل سرایت

3 بر درد عشق جوییم درمان ز هم من و دل چون گمرهان که جویند از یکدگر هدایت

4 غافل چنین نباید از بنده خواجه شاید بر تو غرامت آید، گر من کنم جنایت

5 لطف تو را که عام است، آرام دل گواه است آری ز عدل شاه است آبادی ولایت