1 عمارت برنمی‌تابم، ملامتخانهٔ عشقم نمی‌خواهد کسی آبادیم، ویرانهٔ عشقم

2 ز داغ سینه دارم لاله‌زاری در کنار خود ز سوز دل سمندر ساز آتشخانهٔ عشقم

3 پس از مرگ از زمین مرقدم مردم گیا روید مرا هرگز نسازد خاک پنهان، دانهٔ عشقم

4 قدم گر می‌کشد اشک از برم، سیلاب می‌آید خرابی می‌کند تعمیر من، کاشانهٔ عشقم

5 بدایت نیست سیرم را، نهایت نیست شوقم را مپرس آغاز و انجام مرا افسانهٔ عشقم

6 گناه من چه باشد وز ثواب من چه می‌آید قلم در کش بد و نیک مرا، دیوانهٔ عشقم

7 حزین از نشئه سر جوش معنی نیستم خالی تهی هرگز نمی‌گردم ز می، میخانهٔ عشقم