آمد بعیادت برم از ابن یمین فریومدی رباعی 614

1 تا شد درست بر تو که پیمان شکسته‌ای ما را امید در دل و در جان شکسته‌ای

2 آن عهد نادرست که دشوار بسته شد دستت درست باد که آسان شکسته‌ای

1 که برد رونق کان و که داد خجلت قلزم بجز طغایتمور خان جم دوم بتعظم

2 شهی که پای بر اورنگ خسروی چو رسیدش سپهر افسر منت نهاد بر سر مردم

1 ترک من بر سطح مه خطی مدور می‌کشد دور بادا چشم بد الحق که در خور می‌کشد

2 می‌نهد بر سبزه پرچین گرد گل گویی مگر در خم قوس قزح خورشید خاور می‌کشد