1 مرا سپهر چو نراد مهره دزد آمد که دانه دل ازادگان بود خصلش

2 هر آن خدنگ بلا کز کمان چرخ جهد درون سینه فرزانگان بود نصلش

3 گرش عنایت و گر بیعنایتی رواست که این بنا چه فتادست بی ثبات اصلش

4 جهان و هر چه درو هست فارغیم ازان که داغ هجر نیرزد تنعم وصلش

5 نبود حبل مودت میان ما و جهان و کر که بود بهمت همی کنم فصلش