به یک ایمای ابرو زندهٔ از حزین لاهیجی غزل 675

1 به یک ایمای ابرو زندهٔ جاوید گردیدم اشارت سوی من کردی هلال عید گردیدم

2 قدم گر رنجه می گردد، غباری مرحمت فرما به راه انتظارت دیدهٔ امّید گردیدم

3 گلاب از خوی به می آمیختی خونم به جوش آمد به خاکم درد جامی ریختی، جمشید گردیدم

4 بهار رنگ بستم دست پرورد خزان آمد به هر رنگی که باید در جهان گردید، گردیدم

5 گلی از مزرع هستی نچیدم جز تهیدستی سحاب رحمتت را آزمودم، بید گردیدم

6 بَرِ من رتبهٔ دیگر بود در عیب پوشی ها بسی آیینه سان در عالم تجرید گردیدم

7 حزین ، افتادگی ها پایهٔ معراج رفعت شد شدم تا خاک ره هر ذره را، خورشید گردیدم