1 ز چشم از دل خویش خونت خوردم ازان با غم جفت و از کام فردم

2 ازین چشم و دل آب و رنگی ندیدم به جز اشک خونین و رخسار زردم

3 چو با مردم چشم خود برنتابم روا نیست با دیو مردم نبردم

4 ز خون مردم چشم من در شنا باد که با مردم آشنا روی کردم

5 ز نامردمان چشم راحت چه دارم که از مردم چشم خود هم به دردم

6 در این قحط مردم به نیرنگ و مردی گر از مردمی رنگ دیدم نه مردم

7 به عمری ددی و اژدهائی نبینم ز مردم شب و روز بی خواب و خوردم

8 ز بیداد این هفت و این چار دایم چو بر آتش آبم چو بر باد گردم

9 ز چرخ دغا باز و دهر مقامر زیانکار و مغبون و بیهوده گردم

10 دلم سرد شد این سر و موی چون برف از آنست همواره این باد سردم

11 ز خار و خسان چشم نرمی چه دارم که در چشم و دل همچو خار است وردم

12 ازین خوان پرجیفه روزی مبادم به جز آنکه باشد از آن ناگذردم

13 ز نانش به غیر از ملامت چه دیدم ز خوانش برون از ندامت چه خوردم

14 خدایا چو هر خودپرستیم مگذار که گرد سگ نفس اماره گردم

15 ازین بد حریفم نگهدار چندانک بساطی که گسترده شد درنوردم