من باده به مردم خردمند از هلالی جغتایی رباعی 22

1 گر دعای دردمندان مستجابست، ای حبیب از خدا هرگز نخواهم خواست جز مرگ رقیب

2 درد بیماری و اندوه غریبی مشکلست وای مسکینی که هم بیمار باشد هم غریب!

1 ای شهسوار حسن، سر افراز کن مرا ای من سگت، بسوی خود آواز کن مرا

2 تا با تو راز گویم و فارغ شوم دمی بهر خدا، که همدم و همراز کن مرا

1 یارب! غم ما را که بعرض تو رساند؟ کانجا که تویی باد رسیدن نتواند

2 خاکم چو برد باد، پریشان شوم از غم کز من بتو ناگاه غباری برساند