زبان در ذکر و دل از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 56

1 زبان در ذکر و دل در فکر آن نامهربان دارم نمیگردد بچیزی غیر نامش تا زبان دارم

2 به من گر آشنا بیگانه گردد جای آن دارد که با بیگانه، حرف آشنایی در میان دارم

3 خلل دارد یقین با هر که جانان را گمان کردم یقین پیش من است آنرا که با مردم گمان دارم

4 تمنایم زمین بوس است خاکم بَر دهان بادا توان بوسید گیرم، خاک کی اندر دهان دارم

5 قلندر مشربم بر روی دریا پوست اندازم سمندر طینتم بر شاخ شعله آشیان دارم

6 رضی سان گر به چرخم سر فرو ناید، مرا شاید که کرسی‌ها فتاده زیر پا از آسمان دارم