مرا دلیست ز تن غافل و ز جان فارغ از جامی غزل 282

1 مرا دلیست ز تن غافل و ز جان فارغ به یاد تو ز جهان و جهانیان فارغ

2 بود یقین و گمان در شهود عشق حجاب خوشا دلی ز یقین خالی از گمان فارغ

3 منزهی ز مکان و زمان و بس عجب است که نی مکان ز تو خالیست نی زمان فارغ

4 مگو چه سود ز سودای من که من هستم درین معامله از سود و از زیان فارغ

5 مرا به تیغ سیاست بکش که کشته عشق بود ز آرزوی عمر جاودان فارغ

6 زبان به نام تو مشغول و دل به یاد تو خوش نه دل تهیست مرا از تو نی زبان فارغ

7 دهد فراغ ز دستان عقل قصه عشق مباش جامی ازین طرفه داستان فارغ