من من نی ام، آن کس از باباافضل کاشانی رباعی 38

1 گر خلوت و عزلت است سرمایهٔ تو هرگز به ضلالت نرسد پایهٔ تو

2 مانند هما مجرد آ تا بینی ارباب سعادت همه در سایهٔ تو

1 عمر تو اگر فزون شود از پانصد افسانه شوی عاقبت از روی خرد

2 باری چو فسانه می شوی، ای بخرد افسانهٔ نیک شو، نه افسانهٔ بد

1 این نیست جهان جان که پنداشته‌ای وین نیست ره وصل که برداشته‌ای

2 آن چشمه که خضر خورد از او آب حیات در منزل توست، لیک انباشته‌ای