بنده پیر مغانیم، که جاویدان از قاسم انوار غزل 229

1 بنده پیر مغانیم، که جاویدان باد جاودان باد و سرش سبز و لبش خندان باد

2 غرض از پیرمغان مرشد را هست،ای دل تا ابد دیر مغان سجده گه مستان باد

3 ساقیا،باده بیاور،که شراب تو مدام همچو الطاف توبی غایت و بی پایان باد

4 هر دلی را که بعشاق نیازی باشد تا ابد راهبرش مشعله عرفان باد

5 این همه مستی جان از اثر صحبت اوست جان اوقدس ودلش جنت جاویدان باد

6 سر بپیچد ز عشاق،که بی سامانند دایما واعظ ما بی سر و بی سامان باد

7 قاسم از دولت دیدار تو جانی نو یافت جان من، جان و دلم جان ترا قربان باد