من آینهٔ طلعت معشوق وجودم از شیخ بهایی غزل 18

1 لطف ازلی، نیکی هر بد خواهد هر گمره را روی به مقصد خواهد

2 گر جرم تو بی‌عد است، نومید مشو لطف بی‌حد گناه بی‌عد خواهد

1 یارب، تو مرا مژدهٔ وصلی برسان برهانم از این نوع و به اصلی برسان

2 تا چند از این فصل مکرر دیدن بیرون ز چهار فصل، فصلی برسان

1 روح بخشی، ای نسیم صبحدم خود مگر می‌آیی از ملک عجم

2 تازه گردید از تو درد اشتیاق می‌رسی گویا ز اقلیم عراق