من مظهر نطق و نطق از عمادالدین نسیمی رباعی 12

1 صبح از افق بنمود رخ، در گردش آور جام را وز سر خیال غم ببر، این رند دُردآشام را

2 ای صوفی خلوت‌نشین بستان ز رندان کاسه‌ای تا کی پزی در دیگ سر، ماخولیای خام را؟

1 عقل را سودای گیسوی تو مجنون می‌کند فکر آن زنجیر پر سودا عجب چون می‌کند

2 هست ابروی تو آن حرفی که نامش را اله در کلام کبریا قبل از «قلم» «نون» می‌کند

1 ای که بردی تو به خوبی گرو از حور بهشت مصحف روی تو را خامه تقدیر نوشت

2 آیتی از ورق حسن تو هر کس که بخواند سر توحید عیان گشتش و تقلید بهشت