1 من مظهر نطق و نطق حق ذات من است در هر دو جهان صدای اصوات من است
2 از صبح ازل هر آنچه تا شام ابد آید به وجود و هست ذرات من است
1 ز تو چشم وفا داریم و هیهات این کجا باشد تمنای محال است این که خوبان را وفا باشد
2 به شوخی دل ز ما بردی و روی از ما نهان کردی نباشد عیب، پرسیدن: ترا خانه کجا باشد
1 عشاق، هوای رخ زیبای تو دارند زانروی چو منصور همه بر سر دارند
2 رحم آر به جان و دل این قوم که در عشق مجروح و دل آزرده و بیمار و نزارند
1 رفتم اینک از سر کوی تو ای جان! خیر باد زحمتی گر بود کردم بر تو آسان خیر باد
2 خیر بادی کوی یاران را که در روز وداع رسم میباشد که میگویند یاران خیر باد