چنان حیران حسن آن نگارم از اسیری لاهیجی غزل 387

1 چنان حیران حسن آن نگارم که پروای همه عالم ندارم

2 مرا از جنت و دوزخ چه پرسی چو من محو جمال روی یارم

3 ز دست غمزه آن چشم خونریز چو زلف عنبرینش بیقرارم

4 ازآن می ها که ساقی در ازل داد چو چشمش تا ابد اندر خمارم

5 تنم در عشق او شد چون خیالی بدرد عاشقی بنگر چه زارم

6 چه شادی باشد ای مطلوب جانم که چون دولت درآئی در کنارم

7 هزاران حسن یوسف پیش رویش اسیری کی درآید در شمارم؟