1 سراپای وجودم در محبت ، حال دل دارد ز ذوق درد، بیرونم ، درون را مشتعل دارد

2 فغان از جلوهٔ حسنی که دل های شهیدان را ز ننگ آرمیدن های حیرانی خجل دارد

3 گل امید ما را آفت پژمردگی نبود که باغ آرزوی ما هوای معتدل دارد

4 به عهد حسن او گاه تبسم بینی از دل ها که گویی مردهٔ صد ساله در سینه دل دارد

5 یکی صد شد عذاب اهل عصیان،کز لحد عرفی ز خون گرم دل، سیلی به دوزخ متصل دارد